به انجمن تخصصی وبمستران خوش آمدید!

با عضویت در انجمن، به محتوای اختصاصی ویژه وبمستران دسترسی داشته باشید و از امکانات بی نظیر اعضای انجمن بهره مند شوید.

همین الان عضو شوید!

معرفی و نقد فیلم Homebound 2025 – هومباند

نوشته‌ها
664
امتیاز پسند
1
امتیازها
2,187
جایزه‌ها
6
سن
30
محل سکونت
اصفهان
اعتبار
21,904‌ سکه
  • موضوع نویسنده
  • #1

خلاصه داستان فیلم Homebound 2025 – هومباند


فیلم «Homebound» داستان دو دوست صمیمی به نام‌های چندن و شعیب را روایت می‌کند؛ دو جوان از یک روستای کوچک در شمال هند که تمام رؤیای‌شان خلاصه شده در یک هدف مشترک: قبولی در آزمون استخدامی پلیس و به‌دست آوردن جایگاهی محترم در جامعه. آن‌ها از خانواده‌هایی کم‌درآمد و تحت فشار نظام طبقاتی و تبعیض‌های تاریخی می‌آیند و باور دارند اگر یونیفرم پلیس را به‌تن کنند، بالاخره می‌توانند احترام، امنیت شغلی و هویت اجتماعی مستقلی برای خود بسازند.
چندن که از طبقه‌ای فرودست می‌آید، سال‌هاست با تحقیر و بی‌عدالتی دست‌وپنجه نرم می‌کند و پلیس شدن برای او فقط یک شغل نیست؛ راهی است برای فرار از گذشته‌ای پر از تحقیر و دستیابی به حداقلی از کرامت انسانی. شعیب، دوست دوران کودکی او، در کنار دغدغه‌های معیشتی، با حساسیت‌های مذهبی و فضای قطبی‌شده جامعه نیز روبه‌رو است؛ فضایی که هویت دینی‌اش را مدام زیر سؤال می‌برد.
دوستى این دو نفر، در ابتدا نیروی محرک داستان است؛ آن‌ها در یک اتاق کوچک، با کمترین امکانات، روز و شب درس می‌خوانند، تست می‌زنند و برای روز مصاحبه و آزمون آمادگی جسمانی آماده می‌شوند. اما هرچه فشار اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی بیشتر می‌شود، ترک‌های ریز روی این رفاقت عمیق‌تر می‌شود. تبعیض‌های سیستم استخدام، مناسبات رانتی، فساد اداری و ناامنی شغلی، مانند دیواری نامرئی بین آن‌ها قد می‌کشد.
با شروع همه‌گیری کرونا و قرنطینه سراسری، وضعیت به نقطه انفجار می‌رسد. این دو جوان در شهری غریبه، بدون درآمد و بدون پشتوانه، مجبور می‌شوند تصمیمی سخت بگیرند: پیاده و با حداقل امکانات صدها کیلومتر راه را برای بازگشت به روستا طی کنند. این سفر اجباری، که بر اساس گزارش واقعی نیویورک تایمز درباره کارگران مهاجر در دوران قرنطینه الهام گرفته شده، به نقطه عطف فیلم تبدیل می‌شود. در مسیر بازگشت، خستگی، بی‌رحمی سیستم، بی‌اعتنایی جامعه و فشار طبقاتی، رفاقت چندن و شعیب را در تاریک‌ترین آزمون ممکن قرار می‌دهد.

Homebound.jpg


پایان فیلم تلخ اما تأثیرگذار است؛ چندن در این سفر طاقت‌فرسا جانش را از دست می‌دهد و رؤیای یونیفرم پلیس برای او هرگز محقق نمی‌شود. شعیب که با درد فقدان دوست کودکی‌اش زندگی می‌کند، بالاخره نامه قبولى در آزمون را دریافت می‌کند؛ نامه‌ای که سال‌ها آرزوی چندن بود. او در سکوت، در حالی که به تصویر کبوتر در حال پرواز خیره شده، به نوعی آشتی درونی می‌رسد؛ گویی تصمیم می‌گیرد باقی‌مانده زندگی‌اش را در امتداد رؤیای ناتمام چندن بگذراند. این لبخند محزون، نه پایان خوش کلاسیک، بلکه تأکیدی است بر این‌که حتی موفقیت فردی هم نمی‌تواند زخم ساختارهای ناعادلانه را کاملاً التیام دهد.

اطلاعات فیلم Homebound (2025)


نام اصلی فیلمHomebound
سال ساخت2025
کشور سازندههند
زبانهندی
ژانردرام اجتماعی
مدت زمان1 ساعت و 59 دقیقه
کارگرداننیراج گهوان (Neeraj Ghaywan)
فیلمنامهنیراج گهوان، ویشال دوبی (Shreedhar Dubey)، وارون گروور (Varun Grover)
بر اساسمقاله نیویورک تایمز با عنوان «A Friendship, a Pandemic and a Death Beside the Highway» نوشته بشارت پیر (Basharat Peer)
تهیه‌کنندهدھرما پروداکشنز (Dharma Productions)، کاران جوهر، آدار پونوالا و دیگران
تهیه‌کننده اجراییمارتین اسکورسیزی (Martin Scorsese)
بازیگران اصلیایشان ختر (Ishaan Khatter)، ویشال جتوا (Vishal Jethwa)، جانوی کاپور (Janhvi Kapoor)
امتیاز IMDb8.1 از 10 (بر اساس حدود 1.3K رأی در زمان نگارش)
لینک IMDb
عنوان بین‌المللی/نام دیگرJak bracia (در برخی بازارها)
تاریخ اولین نمایش21 مه 2025 – بخش Un Certain Regard جشنواره کن
نمایش‌های جشنواره‌ای مهمجشنواره فیلم کن 2025 (Un Certain Regard)، جشنواره بین‌المللی فیلم ملبورن (IFFM – فیلم اختتامیه)، جشنواره فیلم تورنتو 2025 (TIFF – Gala Presentation)
تاریخ اکران در هند26 سپتامبر 2025
حضور در اسکارنماینده رسمی هند در بخش بهترین فیلم بین‌المللی جوایز اسکار 98ام
سانسور CBFCدرخواست 11 اصلاح، حذف مجموعاً 1 دقیقه و 17 ثانیه، شامل حذف/تغییر برخی دیالوگ‌ها و یک نمای کوتاه از مراسم مذهبی

تحلیل ساختار روایی و لحن فیلم Homebound


«Homebound» در ظاهر یک درام جاده‌ای و رفاقتی است، اما در لایه‌های زیرین، روایتی عمیق از تناقض‌های هند معاصر ارائه می‌دهد؛ کشوری که از یک سو در حال حرکت به سمت توسعه و مدرنیزاسیون است و از سوی دیگر، هنوز زیر سایه سنگین نظام طبقاتی، تبعیض‌های تاریخی، شکاف‌های مذهبی و بوروکراسی فرساینده قرار دارد. نیراج گهوان که پیش از این با «Masaan» خود را به عنوان فیلمسازی حساس و جزئی‌نگر معرفی کرده بود، در «Homebound» نیز از همان زبان سینمایی استفاده می‌کند: دوربین آرام، میزانسن‌های حساب‌شده، دیالوگ‌های کم‌حجم اما گزیده و تمرکز بر لحظات روزمره‌ای که در نگاه اول ساده‌اند اما در مجموع تصویری تکان‌دهنده از یک جامعه معیوب می‌سازند.
فیلم از ساختار کلاسیک سه پرده‌ای فاصله می‌گیرد و بیشتر شبیه مجموعه‌ای از فصل‌های به‌هم‌پیوسته است؛ هر فصل بخشی از فشار سیستم بر دو قهرمان داستان را برجسته می‌کند: از صف‌های طولانی آزمون، اتاق‌های شلوغ خوابگاهی، تحقیرهای ریز و درشت در روند اداری، تا سرگردانی در دوران قرنطینه. این انتخاب ساختاری باعث می‌شود فیلم برای برخی مخاطبان بیشتر شبیه زنجیره‌ای از لحظات تلخ و تأثربرانگیز به نظر برسد تا یک روایت با منحنی احساسی کلاسیک؛ نکته‌ای که در برخی نقدهای کاربری نیز به آن اشاره شده است. با این حال، همین تداوم «فضای اندوه» و عدم اعطای تخلیه احساسی کامل، با جهان‌بینی فیلم هماهنگ است: در دنیای چندن و شعیب، خبری از معجزه نیست و هر موفقیتی با بهایی سنگین به دست می‌آید.

بازی‌ها و انتخاب بازیگران؛ قلب تپنده Homebound


یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت «Homebound» بازی‌های بازیگران اصلی و نقش‌های فرعی است. ایشان ختر در نقش شعیب، ترکیبی از ظرافت احساسی و خشم فروخورده را ارائه می‌دهد؛ شخصیتی که هم‌زمان می‌خواهد «آدم خوبی» باشد و از راه درست به موفقیت برسد، اما فشار واقعیت اجتماعی، او را مدام به سمت مصالحه و سازش‌های تلخ می‌کشاند.
ویشال جتوا در نقش چندن، ستون احساسی فیلم است. او تصویری از جوانی فرودست ارائه می‌دهد که سال‌ها تحقیر و بی‌عدالتی او را زخمی کرده، اما هنوز کورسوی امید را از دست نداده است. بازی جتوا در لحظات خستگی، درماندگی و در عین حال در لحظات رفاقت و شوخی با شعیب، به‌شدت طبیعی و باورپذیر است و باعث می‌شود مرگ او در سفر بازگشت به خانه، تأثیر عاطفی عمیقی روی مخاطب بگذارد.
جانوی کاپور نیز در نقشی مکمل، هرچند حضور کوتاه‌تری نسبت به دو مرد اصلی دارد، اما نمادی از نسلی است که بین سنت و مدرنیته گیر افتاده است؛ نسلی که می‌خواهد از قید و بندهای طبقاتی و جنسیتی عبور کند، اما همچنان در ساختاری گرفتار است که حرکت را دشوار می‌کند. در نقدهای جشنواره‌ای، بازی کاپور گاهی مورد نقد قرار گرفته، اما در کلیت فیلم، حضور او به تعادل جنسیتی و اجتماعی روایت کمک می‌کند.
نکته مهم در انتخاب بازیگران فرعی است: مادر چندن، خواهر او و سایر کاراکترهای روستایی و اداری، همگی به گونه‌ای انتخاب و هدایت شده‌اند که حس «زندگی واقعی» را منتقل کنند. در بسیاری از نقدها به این موضوع اشاره شده که حتی کوچک‌ترین نقش‌ها در «Homebound» ردپا و خاطره‌ای در ذهن مخاطب باقی می‌گذارند؛ چیزی که حاصل ترکیب درست کستینگ، هدایت بازیگران و نوشتن شخصیت‌های چندلایه است.

کارگردانی، فیلم‌برداری و تدوین؛ واقع‌گرایی شاعرانه


گهوان در این فیلم، همان رویکرد واقع‌گرایی شاعرانه «Masaan» را ادامه می‌دهد، اما این‌بار در مقیاسی وسیع‌تر و در بستری سیاسی-اجتماعی پیچیده‌تر. دوربین او اغلب در فاصله‌ای می‌ایستد که نه کاملاً نزدیک و ملودراماتیک است و نه آن‌قدر دور که تبدیل به نگاه سرد مستندوار شود؛ فاصله‌ای که به مخاطب اجازه می‌دهد همدلی عاطفی داشته باشد اما در عین حال، بتواند ساختارها و نیروهای اجتماعی پشت هر صحنه را نیز ببیند.
فیلم‌برداری در لوکیشن‌های واقعی در بhopal و اطراف آن، کمک کرده تا فضای فیلم از تصنع دور بماند. جاده‌ها، خوابگاه‌ها، کلاس‌های آمادگی آزمون، ایست‌های بازرسی و محله‌های حاشیه‌ای، با جزئیاتی تصویری ثبت شده‌اند که به‌سرعت شما را به دل موقعیت پرتاب می‌کند. رنگ‌پردازی نسبتاً خنثی و نورپردازی طبیعی، به حس «زندگی روزمره» و نبود اغراق بصری کمک کرده است.
تأثیر حضور مارتین اسکورسیزی به‌عنوان تهیه‌کننده اجرایی، بیش از هر چیز در انسجام تدوین و ریتم کلی فیلم قابل‌تشخیص است. طبق گزارش‌ها، اسکورسیزی سه نسخه مختلف از فیلم را دیده و در روند کوتاه کردن و تیزتر شدن روایت به گهوان مشاوره داده است. نتیجه، فیلمی است که با وجود لحن آرام، هرگز به‌طور جدی از نفس نمی‌افتد و همواره چیزی در پس‌زمینه در حال جوشش است. البته برخی مخاطبان معتقدند که فیلم می‌توانست در نیمه دوم، به‌خصوص پس از آغاز سفر جاده‌ای، کمی کوتاه‌تر باشد تا ضربه احساسی پایان، متمرکزتر عمل کند.

مضامین اجتماعی؛ از کاست و طبقه تا بوروکراسی و مهاجرت


«Homebound» فیلمی است که به صراحت در دل خود مسائل مهمی مثل نظام طبقاتی (کاست)، تبعیض‌های تاریخی، شکاف‌های مذهبی، بیکاری جوانان، مهاجرت داخلی و بوروکراسی فرساینده را جا داده است. اما خوشبختانه به دام «سخنرانی» و شعار مستقیم نمی‌افتد. مسائل اجتماعی در دل قصه دو دوست و روابط روزمره‌شان جاری می‌شود؛ از نوع نگاه افسران به آن‌ها در مصاحبه، تا تفاوت برخورد با داوطلبانی که «پشتوانه» دارند.
یکی از نکات قابل‌توجه، تأثیر فیلم بر بخشی از مخاطبان است که شاید پیش از این، نگاه انتقادی جدی به تبعیض طبقاتی نداشتند. در برخی نقدهای کاربری، به‌صراحت گفته شده که تماشای «Homebound» نگاه‌شان به مسئله سهمیه‌ها و سیاست‌های جبرانی برای طبقات فرودست را تغییر داده است. این نشان می‌دهد فیلم، فراتر از یک درام داستانی، توانسته به یک «تجربه آموزشی احساسی» تبدیل شود؛ تجربه‌ای که شما را وادار می‌کند خودتان را و جایگاه‌تان در ساختار نابرابر جامعه دوباره ارزیابی کنید.
در عین حال، برخی منتقدان معتقدند که فیلم روی همه مضامینش به یک اندازه تمرکز نمی‌کند و گاهی میان نقد تبعیض طبقاتی، اشاره به تنش‌های مذهبی و نقد ناکارآمدی سیستم اداری پخش می‌شود؛ به‌طوری که برای بعضی مخاطبان، پیام نهایی فیلم کمی مبهم می‌ماند. اما می‌توان این پخش‌شدگی را بازتاب پیچیدگی واقعی جامعه هند نیز دانست؛ جامعه‌ای که در آن، هیچ‌کدام از این مسائل جدا از دیگری وجود ندارد.

موضوع سانسور و واکنش‌ها


در مسیر اکران داخلی در هند، هیئت سانسور (CBFC) درخواست ۱۱ اصلاح از فیلم را مطرح کرده و مجموعاً حدود یک دقیقه و ۱۷ ثانیه از اثر کوتاه شده است؛ از جمله حذف یا تغییر چند کلمه و یک نمای کوتاه از مراسم مذهبی. این مسئله، از دید برخی منتقدان، نشان‌دهنده حساسیت سیاسی-اجتماعی موضوع فیلم و جسارت آن در طرح «حقیقت‌های ناخوشایند» جامعه است. با این حال، روایت اصلی و ستون فقرات داستان آسیب جدی ندیده و همچنان پیام فیلم درباره کرامت انسانی، نابرابری و تلاش برای به‌دست آوردن احترام اجتماعی، به‌روشنی منتقل می‌شود.

جمع‌بندی: چرا تماشای Homebound اهمیت دارد؟


«Homebound» از آن دسته فیلم‌هایی است که شاید با یک بار دیدن، به اندازه یک اثر سرگرم‌کننده معمولی شما را خندان و سبک نکند، اما مدت‌ها پس از پایان تیتراژ، در ذهن‌تان باقی می‌ماند. این فیلم ترکیبی است از واقع‌گرایی اجتماعی، رفاقتی انسانی و نگاه انتقادی به ساختارهایی که زندگی میلیون‌ها جوان در جنوب جهانی را شکل می‌دهد. بازی‌های درخشان، کارگردانی حساس، فیلم‌برداری دقیق و تدوین سنجیده، آن را به یکی از مهم‌ترین آثار سینمای هند در سال 2025 تبدیل کرده است.
برای علاقه‌مندان به سینمای اجتماعی، دوست‌داران آثار نیراج گهوان و کسانی که به دنبال فیلمی هستند که فراتر از سرگرمی، نگاه‌شان به جامعه، امتیاز و نابرابری را به چالش بکشد، «Homebound» یک انتخاب جدی و قابل‌توجه است؛ فیلمی که به‌درستی در جشنواره‌های معتبر جهانی مطرح شده و به‌عنوان نماینده هند در اسکار انتخاب شده است. اگر به دنبال درکی عمیق‌تر از تجربه زیسته جوانان فرودست در هند معاصر هستید، تماشای این فیلم را از دست ندهید.

در پایان، لازم به ذکر است که این معرفی و نقد فیلم «Homebound» به‌صورت اختصاصی توسط سایت و انجمن تخصصی احمدرضا کریمی تهیه و منتشر شده است.
 
بازگشت
بالا پایین